ölüm meleği Azrail as gelerek selâm verdi, izin istedi efendimiz* ona izin verdi. Ölüm melegi «Bize ne emir veriyorsun* beklediğin an yakındır buyurdu
Cebrail (A.S) içeri girdi Ey Allahın Rasûlü! Selâm üzerine olsun. Bu benim yeryüzüne son inişimdir. Vahiy ve dünya defteri dürüldü yer yüzünde senden başka kimse ile işim yok. buyurdu
Cebrail as Ey Allahın Rasûlü! Senden gayrı yeryüzü ile münasebetim yok. Seni hak üzere gönderen Allâh'a yemin ederim ki, senden sonra burada durmanın hiç bir gerekçesi kalmadı.buyurdu
Hz Ayşe efendimizin son gününü anlatıyor
Alnı hiç kimsede görmemiş olduğum şekilde terlemişti. O'nun bu son terinin kokusundan daha tatlı bir koku hiç hissetmemiştim.
O'na Anam-babam, canım sana feda, alnın terledi» diyordum. Bana Ya Ayşe! Müminin ruhu terleyerek, kafirin ruhu da esek ruhu gibi çeneleri arasından çıkar » dedi.
Peygamberimiz sav aramızdan ayrılırken Ulu Allâh Cebrâil ve Mikâil as ı görevlendirmişti. Baygınken «Yüce dosta» diyor
tercihini yeniliyor Konuşurken ise Namaza. Namaza» diye vesiyyette bulunuyordu.
Hz. Aise (R.A.) Der ki: «Peygamber imiz pazartesi günü kuşluk ile öğle arası bir anda aramızdan ayrıldı.»
Fatma ra buyurur ki, "Allah'a yemin ederim ki, bu ümmet, pazartesi günü tesiri hâlâ devam eden büyük bir hâdise ile karşılaşmıştır Hz Resul o gün aramızdan ayrılmıştır
Ümmü Gülsüm ra Hz. Ali* Küfe'de sehid edilince Pazartesi gününden neler çektim. Rasûlüllâh o gün öldü* Hz Ali o gün öldürüldü. demiştir
Hz. Ayse şöyle der efendimiz aramızdan ayrilinca herkes Mescide toplandı feryadlar edildi Melekler Peygamberimizin üzerini benim elbisemle örtmüştü. Ve kalabalığa karışmışlardı.
efendimizin ölümü karşısında
herkesin tepkisi farklıydı Kimi* inanmıyordu. Kiminin dili tutulmuştu, Bir kismi mânâsiz,* sözler ediyordu.
efendimizin ölümü karşısında
herkesin tepkisi farklıydı bazısı
aklı başındaydı bir kısmı çökmüştü
Hz. Ömer efendimizin öldüğüne inanamayanlardan idi,
efendimizin ölümü karşısında
Hz. Ali yere çöküp kalmıştı. Hz. Osmanın dili tutulmuştu hiç kimse Hz Ebû Bekir ve Abbâs ra gibi kendilerine hâkim olamamıştı.
efendimizin ölümü karşısında
Hz Abbâs şöyle konuştu
Kendisinden başka ilâh olmayan Allah adına yemin ederim "ki, Allah'in Rasûlü ölümü tatmıştır.
Ulu Allah efendimize Sen de ümmetin de öleceksiniz. Sonra da Kıyamet Günü Rabbinizin katında hesaplaşacaksınız* buyurmuştur Zümer - 30 - 31
efendimizin ölümünde Hz Ebubekir
Peygamberimizin yanına girdi. onu* öptü Yâ Rasûlallah , anam - babam yoluna feda olsun, iki kere ölecek değilsin. Allah'a yemin ederim ki, Allâh Rasûlü öldü.» buyurmuştur
efendimizin ölümünde Hz Ebubekir
şöyle buyurdu
Ey insanlar! Kim Muhammed'e* tapıyor idi ise bilsin ki, Muhammed öldü. Kim Muhammed'in (S.A.S.) Rabbi'ne tapıyor idi ise O, diri ve ölümsüzdür.
Muhammed, sadece* peygamberdir O'ndan önce nice peygamber gelip geçmistir. O, ölür veya öldürülürse, ardınıza mi döneceksiniz?
Kim îki topuğu üzerinde* dönerse Allah'a zarar vermiş olmaz. Allâh sükredenleri mükâfatlandırır buyurmuştur. (Al-i Imran - 144)
Hz Ebü Bekir efendimizin ölüm* haberini alınca selât-ü selâm getirerek Peygamber evine girdi Gözleri dolu dolu idi, gırtlağı testinin boğazındaki su gibi durmadan aşağı inip çıkıyordu.
efendimizin ölüm* haberini alan
Hz Ebü Bekir söz ve davranışlarına hâkim idi. Peygamberimizin yüz ve Alnını öptü gözyaşlarıyla* şunları Babam, anam, canim ve ailem yoluna feda olsun.
efendimiz* ölünce Hz Ebubekir şunları söyledi
Hayatın da ölümün de güzel. Senin ölümünle, başka hiç bir peygamberin ölümünde kesilmeyen vahiy, artık kesildi.
*
Sen anlatılmaktan yücesin, o kadar büyüksün ki, senin için ağlanmaz. Öyle seçkindin ki, hepimiz sana sığınır olduk. Bizi öyle kaynaştırdın ki, sende beraber olduk.
*
Eğer ölümün kendi tercihin ile olmasaydı, nefsimizi yasa boğardık. Sen ağlamayı yasak etmemiş olsaydın, üzerinde ağlamaktan gözyaşlarımız kururdu.
*
Engel olamadığımız gözyaşlarımız birbirinden ayrılması imkânsiz olan izdırabımızla seni hatırlamamızın nişanıdır.
Ey Muhammed SAV bizi Rabb'inin katında hatırla, hep aklında kalalım. Eğer bize bıraktığın ağırbaşlılık olmasaydı, bıraktığın yalnızlığa hiç kimse dayanamazdı.
Allahım duygularımızı Peygamber 'ine ulaştır ve O'nu aramızda tut. O'nun ile ilgili bir acı başımıza gelmesin. Kalblerimizi O'na doğru yücelt ki, Peygamberimiz bize güzel örnek olsun.
Allâh'dan kötülükleri iyiliğe çevirip bizi imanlı olarak efendimize kavuşturmasını dileriz.
Hiç süphesiz O istekte bulunulanın en keremlisi ve rahmetine umut baglananların en ulusudur! Hamd, âlemlerin Rabbi olan Allâhadır
Cebrail (A.S) içeri girdi Ey Allahın Rasûlü! Selâm üzerine olsun. Bu benim yeryüzüne son inişimdir. Vahiy ve dünya defteri dürüldü yer yüzünde senden başka kimse ile işim yok. buyurdu
Cebrail as Ey Allahın Rasûlü! Senden gayrı yeryüzü ile münasebetim yok. Seni hak üzere gönderen Allâh'a yemin ederim ki, senden sonra burada durmanın hiç bir gerekçesi kalmadı.buyurdu
Hz Ayşe efendimizin son gününü anlatıyor
Alnı hiç kimsede görmemiş olduğum şekilde terlemişti. O'nun bu son terinin kokusundan daha tatlı bir koku hiç hissetmemiştim.
O'na Anam-babam, canım sana feda, alnın terledi» diyordum. Bana Ya Ayşe! Müminin ruhu terleyerek, kafirin ruhu da esek ruhu gibi çeneleri arasından çıkar » dedi.
Peygamberimiz sav aramızdan ayrılırken Ulu Allâh Cebrâil ve Mikâil as ı görevlendirmişti. Baygınken «Yüce dosta» diyor
tercihini yeniliyor Konuşurken ise Namaza. Namaza» diye vesiyyette bulunuyordu.
Hz. Aise (R.A.) Der ki: «Peygamber imiz pazartesi günü kuşluk ile öğle arası bir anda aramızdan ayrıldı.»
Fatma ra buyurur ki, "Allah'a yemin ederim ki, bu ümmet, pazartesi günü tesiri hâlâ devam eden büyük bir hâdise ile karşılaşmıştır Hz Resul o gün aramızdan ayrılmıştır
Ümmü Gülsüm ra Hz. Ali* Küfe'de sehid edilince Pazartesi gününden neler çektim. Rasûlüllâh o gün öldü* Hz Ali o gün öldürüldü. demiştir
Hz. Ayse şöyle der efendimiz aramızdan ayrilinca herkes Mescide toplandı feryadlar edildi Melekler Peygamberimizin üzerini benim elbisemle örtmüştü. Ve kalabalığa karışmışlardı.
efendimizin ölümü karşısında
herkesin tepkisi farklıydı Kimi* inanmıyordu. Kiminin dili tutulmuştu, Bir kismi mânâsiz,* sözler ediyordu.
efendimizin ölümü karşısında
herkesin tepkisi farklıydı bazısı
aklı başındaydı bir kısmı çökmüştü
Hz. Ömer efendimizin öldüğüne inanamayanlardan idi,
efendimizin ölümü karşısında
Hz. Ali yere çöküp kalmıştı. Hz. Osmanın dili tutulmuştu hiç kimse Hz Ebû Bekir ve Abbâs ra gibi kendilerine hâkim olamamıştı.
efendimizin ölümü karşısında
Hz Abbâs şöyle konuştu
Kendisinden başka ilâh olmayan Allah adına yemin ederim "ki, Allah'in Rasûlü ölümü tatmıştır.
Ulu Allah efendimize Sen de ümmetin de öleceksiniz. Sonra da Kıyamet Günü Rabbinizin katında hesaplaşacaksınız* buyurmuştur Zümer - 30 - 31
efendimizin ölümünde Hz Ebubekir
Peygamberimizin yanına girdi. onu* öptü Yâ Rasûlallah , anam - babam yoluna feda olsun, iki kere ölecek değilsin. Allah'a yemin ederim ki, Allâh Rasûlü öldü.» buyurmuştur
efendimizin ölümünde Hz Ebubekir
şöyle buyurdu
Ey insanlar! Kim Muhammed'e* tapıyor idi ise bilsin ki, Muhammed öldü. Kim Muhammed'in (S.A.S.) Rabbi'ne tapıyor idi ise O, diri ve ölümsüzdür.
Muhammed, sadece* peygamberdir O'ndan önce nice peygamber gelip geçmistir. O, ölür veya öldürülürse, ardınıza mi döneceksiniz?
Kim îki topuğu üzerinde* dönerse Allah'a zarar vermiş olmaz. Allâh sükredenleri mükâfatlandırır buyurmuştur. (Al-i Imran - 144)
Hz Ebü Bekir efendimizin ölüm* haberini alınca selât-ü selâm getirerek Peygamber evine girdi Gözleri dolu dolu idi, gırtlağı testinin boğazındaki su gibi durmadan aşağı inip çıkıyordu.
efendimizin ölüm* haberini alan
Hz Ebü Bekir söz ve davranışlarına hâkim idi. Peygamberimizin yüz ve Alnını öptü gözyaşlarıyla* şunları Babam, anam, canim ve ailem yoluna feda olsun.
efendimiz* ölünce Hz Ebubekir şunları söyledi
Hayatın da ölümün de güzel. Senin ölümünle, başka hiç bir peygamberin ölümünde kesilmeyen vahiy, artık kesildi.
*
Sen anlatılmaktan yücesin, o kadar büyüksün ki, senin için ağlanmaz. Öyle seçkindin ki, hepimiz sana sığınır olduk. Bizi öyle kaynaştırdın ki, sende beraber olduk.
*
Eğer ölümün kendi tercihin ile olmasaydı, nefsimizi yasa boğardık. Sen ağlamayı yasak etmemiş olsaydın, üzerinde ağlamaktan gözyaşlarımız kururdu.
*
Engel olamadığımız gözyaşlarımız birbirinden ayrılması imkânsiz olan izdırabımızla seni hatırlamamızın nişanıdır.
Ey Muhammed SAV bizi Rabb'inin katında hatırla, hep aklında kalalım. Eğer bize bıraktığın ağırbaşlılık olmasaydı, bıraktığın yalnızlığa hiç kimse dayanamazdı.
Allahım duygularımızı Peygamber 'ine ulaştır ve O'nu aramızda tut. O'nun ile ilgili bir acı başımıza gelmesin. Kalblerimizi O'na doğru yücelt ki, Peygamberimiz bize güzel örnek olsun.
Allâh'dan kötülükleri iyiliğe çevirip bizi imanlı olarak efendimize kavuşturmasını dileriz.
Hiç süphesiz O istekte bulunulanın en keremlisi ve rahmetine umut baglananların en ulusudur! Hamd, âlemlerin Rabbi olan Allâhadır