- Katılım
- 19 Mart 2019
- Mesajlar
- 8,750
- Tepkime puanı
- 45
- Konum
- Diyarbakır
- Cinsiyet
-
- Bay
- Takım
- Galatasaray
Farklı şeylerin peşindeyim benimki aşk değil.
Ve yanlış insanın peşindeyim yaram delik deşik.
Kaç sabah uyandığımda adına küfrederken !
Aldığım dumanla uykularımı geriye getirdim.
Sakin ol dedin. Sakin olamadım!
Defol be git dedin. Nedense kopamadım!
Böyle bir cezayı hayatımda yaşamadım ben;
lstedgini al. Bu can bırakta artık yaşamasın.
Ne vardı sanki bende gülmek istemiştim anne.
Soruyodun ya hani bana bu gözlerinin hali ne?
Nasıl desem nasılsa biliyorsun be annem.
Artık önemi yok tesellinin bu şarkılarımı bilsen.
Öfkem içimde yanar dağlar gibi anlatınca sakinleşiyorum.
Yıllardan beri bu böyle bazen anneme bile bağırıyorum ben.
Çok farklı yazdım bugün affetsin beni rabbim üzgünüm.
Günahını aldığım insanlar var. Suçsuz yere belki de bilmiyorum.
Sözlerim insanlar için basit bir şarkıdan ibaret anlamışlar.
Her satırda ayrı bir nefret ayrı isyan ayrı bir dert var.
Beni anlayan insanlar yeri geldi bu şarkılarımda yandılar.
Beni anlayan insanların olması birazda olsa acımı kırpar.
Ben bugünde onsuzluğa yazdım herkesin geçmişte yarası var.
Sabretmeyi ögrendim üstüme geldikce bu dört duvar.
Ondan uzak kaldığım zaman yaş doluyor gözlerime ufaktan.
Kimse görmüyor yaşlarımı saklandım beni gururdu gizli tutan.
Haddinden fazla zarar gördüm. Yazdım diye beni dışladılar.
Kendi mahallemde bile dostlarım rap için koşturduğumu sandılar.
Açıkça herşeyi anlattım için mi bana düşman oldular.
Rabbim sana sığınıyorum yeterki al canımı da beni herşeyden kurtar.
Haylaz hiç değişmedi dostlar. Ben senelerden beri böyleyim.
Yeri geldi bir park köşesinde, yeri gelince bir sokak meskenim.
Benim tek isteğim birazcık huzur biraz duman ve de birazcık sevinç.
Uğramaz olmuş gülüşlerim yalandandı mutlu görünüşlerim.
Ömrüm nasıl geçti bir bilsen. Yaşamak istemessin geçmişimi.
Kalan bir parça dumanla düşüşlere zar attım ağlardım ona içip.
Bazen korkuyorum ölümden günahlarımı rabbim affeder mi?
Bazen korkar ölüm benden iyi bilirdi onu bekledigimi.
Bana herşeyi gösteren hayatımı dolu dizgin yaşamayı beceremedim.
Bana herşeyi gösteren hayatımın en güzel yerinde yenildim.
Sordum kendimi duvarlara cevap verin söyleyin ben kimim?
Kimsesizligim kadar derin. Soğuk ve sessiz bir yerdeyim.
Bana yardım eli uzat. Boşluktayım bir türlü çıkamadım aydınlığa.
Sana tarif etmek istediklerim bu şarkımda gizliydi baba.
Anlattığım herşeyi yaşamaya mahkum edildim ağlayarak
Uyanınca düşündüklerim kalbimi bölerdi bin kez parçalara.
Geceleri küsüyorum aynalara. Baktığımda korkuyorum inan.
Sabah olduğunda gülüyorum aynalara. Anlatsın beni sana bu duman.
Mutluluğun yerini dolduran birkaç şeker ve birazcık duman.
Bana biraz da olsa iyi gelir tek tesellim onu bana unutturan.
Arkamda gözü yaşlı bir anam, bir de sitem dolu satırlarım.
Bilirim sonsuzluğa yelken açtım. Artık geçmişe dönüşüm yok sanırım.
Bu hayata veda ederken hep ölümsüz şarkılar kalacaktır.
Çalacaktır ben öldügümde birgün bu benim en büyük mirasım.
Göründüğüm gibi masum olamadım beni suça sürdü o yalanların.
Herşeyi bir kenara bırakıyorum neden ağladığımda bu sesimi duymadın.
şarkılarımda bile ağlarım bu duygu birçok insanı ağlattı.
Yokluğunla yine bir başımayken bitmeyecek sana yazılan şarkım.
Uzak olman önemli değil beni ummadığın yerlerde görürsün.
Ölene dek peşinden gelecem. Ölünce zaten benimlesin.
Beni sana getiren nefreti ben bitirene kadar anlatacam dünümü.
Bizi cehenneme kadar sürükledin bekliyorum şimdi o son günümü.
Ve yanlış insanın peşindeyim yaram delik deşik.
Kaç sabah uyandığımda adına küfrederken !
Aldığım dumanla uykularımı geriye getirdim.
Sakin ol dedin. Sakin olamadım!
Defol be git dedin. Nedense kopamadım!
Böyle bir cezayı hayatımda yaşamadım ben;
lstedgini al. Bu can bırakta artık yaşamasın.
Ne vardı sanki bende gülmek istemiştim anne.
Soruyodun ya hani bana bu gözlerinin hali ne?
Nasıl desem nasılsa biliyorsun be annem.
Artık önemi yok tesellinin bu şarkılarımı bilsen.
Öfkem içimde yanar dağlar gibi anlatınca sakinleşiyorum.
Yıllardan beri bu böyle bazen anneme bile bağırıyorum ben.
Çok farklı yazdım bugün affetsin beni rabbim üzgünüm.
Günahını aldığım insanlar var. Suçsuz yere belki de bilmiyorum.
Sözlerim insanlar için basit bir şarkıdan ibaret anlamışlar.
Her satırda ayrı bir nefret ayrı isyan ayrı bir dert var.
Beni anlayan insanlar yeri geldi bu şarkılarımda yandılar.
Beni anlayan insanların olması birazda olsa acımı kırpar.
Ben bugünde onsuzluğa yazdım herkesin geçmişte yarası var.
Sabretmeyi ögrendim üstüme geldikce bu dört duvar.
Ondan uzak kaldığım zaman yaş doluyor gözlerime ufaktan.
Kimse görmüyor yaşlarımı saklandım beni gururdu gizli tutan.
Haddinden fazla zarar gördüm. Yazdım diye beni dışladılar.
Kendi mahallemde bile dostlarım rap için koşturduğumu sandılar.
Açıkça herşeyi anlattım için mi bana düşman oldular.
Rabbim sana sığınıyorum yeterki al canımı da beni herşeyden kurtar.
Haylaz hiç değişmedi dostlar. Ben senelerden beri böyleyim.
Yeri geldi bir park köşesinde, yeri gelince bir sokak meskenim.
Benim tek isteğim birazcık huzur biraz duman ve de birazcık sevinç.
Uğramaz olmuş gülüşlerim yalandandı mutlu görünüşlerim.
Ömrüm nasıl geçti bir bilsen. Yaşamak istemessin geçmişimi.
Kalan bir parça dumanla düşüşlere zar attım ağlardım ona içip.
Bazen korkuyorum ölümden günahlarımı rabbim affeder mi?
Bazen korkar ölüm benden iyi bilirdi onu bekledigimi.
Bana herşeyi gösteren hayatımı dolu dizgin yaşamayı beceremedim.
Bana herşeyi gösteren hayatımın en güzel yerinde yenildim.
Sordum kendimi duvarlara cevap verin söyleyin ben kimim?
Kimsesizligim kadar derin. Soğuk ve sessiz bir yerdeyim.
Bana yardım eli uzat. Boşluktayım bir türlü çıkamadım aydınlığa.
Sana tarif etmek istediklerim bu şarkımda gizliydi baba.
Anlattığım herşeyi yaşamaya mahkum edildim ağlayarak
Uyanınca düşündüklerim kalbimi bölerdi bin kez parçalara.
Geceleri küsüyorum aynalara. Baktığımda korkuyorum inan.
Sabah olduğunda gülüyorum aynalara. Anlatsın beni sana bu duman.
Mutluluğun yerini dolduran birkaç şeker ve birazcık duman.
Bana biraz da olsa iyi gelir tek tesellim onu bana unutturan.
Arkamda gözü yaşlı bir anam, bir de sitem dolu satırlarım.
Bilirim sonsuzluğa yelken açtım. Artık geçmişe dönüşüm yok sanırım.
Bu hayata veda ederken hep ölümsüz şarkılar kalacaktır.
Çalacaktır ben öldügümde birgün bu benim en büyük mirasım.
Göründüğüm gibi masum olamadım beni suça sürdü o yalanların.
Herşeyi bir kenara bırakıyorum neden ağladığımda bu sesimi duymadın.
şarkılarımda bile ağlarım bu duygu birçok insanı ağlattı.
Yokluğunla yine bir başımayken bitmeyecek sana yazılan şarkım.
Uzak olman önemli değil beni ummadığın yerlerde görürsün.
Ölene dek peşinden gelecem. Ölünce zaten benimlesin.
Beni sana getiren nefreti ben bitirene kadar anlatacam dünümü.
Bizi cehenneme kadar sürükledin bekliyorum şimdi o son günümü.
