Bende böyle biriyim işte...

Bende böyle biriyim işte ne yapalım
Kanıyorum yalanlara bilerek
Açıyorum yüreğimi öyle
Düşünmeden hesap etmeden
Kaptırıyorum kendimi
Düşünemiyorum sonunu
Zaten sevmek hesap işi değildir ki
Hiç ummadığın bir anda
Biri gelip kuruluyor öyle
Hayatının tam ortasına
Adı bile yokken aklında
Yıllarını alıp gidiyor senden acımasızca
Üstelik bu insan
Her duanda yer alıyor
Her hayalinin baş köşesine kuruluyor
Ta ki bir gün seni terk edene kadar
İnsanın alnında yazmıyor ki
İyi veya kötü bilemezsin ki işte
Aslında yıkılmışlığım da çoktur benim
Güvenmişliğim ve o güvendiğime
Çok da pişmanlığım olmuştur
Ama ne yazık ki uslanmıyorum
Akıllanmıyorum işte kanıyorum hala
Bende böyle biriyim işte ne yapalım
Kabul ediyorum çabuk küsüyorum
Tez kırılıp kabuğuma çekiliyorum
Herkes gibi bağırıp çağırıp
Ortalığı yıkamıyorum da
Ne yaparsam kendime yapıyorum
Çünkü kıyamıyorum kimseye
Keşke benim kıyamadığım kadar
Birileride bana kıyamasaydı
Dediğim de çok olmuştur...
Ama maalesef kıyan kıyana oldu
Oysa bilerek kimseye de yanlışım olmadı
Ben çok yandım ama kimseyi yakmadım
Çok üzüldüm belki ama kimseyi üzmedim
Dünyamı karartılar ama ben
Kimsenin hayalleri ile oynamadım
Hep bir hayır vardır diyerek
Gökyüzüne bakarak akıttım göz yaşlarımı...
Karanlığa çok gömüldüm ben tek başıma
Ama karamsar olmadım asla
Sabrettim bekledim kendi kendimi yedim
Ama kimseyi yarı yolda bırakmadım
Bende böyle biriyim işte ne yapalım
İster kader deyip geçelim
İsterse şansızlık, ne fark eder ki
İnsan kendine yaparmış ne yaparsa
Ben inandım ben güvendim
Bu yüzden hep ben devrildim
Hep benim hayatım karardı
Hep ben heveslendim
Hep benim kursağımda kaldı
Benim gözüm yaşlı
Ve benim umutlarım yıkıldı...
Bütün bunları, içimdeki saflığa borçluyum
Onuda biliyorum ama
Ne yazıkki hatalarımdan ders alamıyorum
İnsanlarda hala bir umut arıyorum
Akıllanmıyorum işte
Ne yapalım be gülüm
Bende böyle biriyim işte
Hep kendimle savaşıyorum
Kimseye kin kusamıyorum
Kimsenin yakasına yapışıp
Hesap soramıyorum
Bir köşeye çekilip sigaramla
kendime yanıyorum ağlıyorum sızlıyorum
Ama kimseye ne ah nede beddua ediyorum
Ciğerimi yaksalar da sesiz kalıyorum
Bile bile o yalanlara kanıyor
Tuzaklara yinede düşüyorum
Kimseye derdimi yanıp
Derman da bulamıyorum
Zararım hep kendime oluyor
Kimseye suç bulmuyorum
Ne edersem kendime ediyorum
Ve ne yazıkki akıllanmıyorum
Yakıyorum gemileri belki ama
İçinde en çok kendimi yakıyorum
İster bırak git istersen hiç tanımadım de
Kendimi değiştiremem artık
Bende böyle biriyim işte ne naparsın...

Yakıyorum gemileri belki ama
İçinde en çok kendimi yakıyorum

Ne kadar güzel söylemiş.