- Katılım
- 2 Mayıs 2020
- Mesajlar
- 3,511
- Tepkime puanı
- 8
- Takım
- Beşiktaş
Hz. Ebubekir (r.a) Medine'ye hicret etmiş olan Mistah (r.a)'a maddi yardımda bulunurdu. Mistah, onun akrabası idi ve çok fakir bir insandı.
Mistah, sonraları "İfk Hadisesi" denilen olayda Hz. Aişe R.a validemize iftira edenlerin arasında yer aldı. Bu iftirada Hz. Aişe validemiz başta olmak üzere, Peygamberimiz (s.a.v) , Ebu Bekir (r.a) ve ailesi çok büyük üzüntü yaşadılar.
Nihayet Hz. Aişe validemizin tertemiz olduğunu ve olayda adı geçen insanların iftiracı olduklarını bildiren ayetler geldi. Bunun üzerine Hz. Ebu Bekir (r.a),
"Allah'a yemin ederim ki, Mistah'a ebediyyen hiçbir şey vermeyeceğim. Çünkü o, Aişe hakkında ileri geri konuştu!." dedi.
Aradan çok zaman geçmemişti ki şu ayet indi:
"İçinizden faziletli ve servet sahibi kimseler akrabaya, yoksullara, Allah yolunda göç edenlere bir şey vermeyeceklerine yemin etmesinler. Bağışlasınlar ve feragat göstersinler. Allah'ın sizi bağışlamasını arzulamaz mısınız? Allah çok bağışlayandır, çok merhametlidir."(Nur suresi;22)
Hz. Ebu Bekir (r.a) bu ayeti duyduğunda, "Tabii ki! Vallahi Allah'ın beni bağışlamasını elbette çok arzu ederim." diyerek Mistah'a önceden yapmış olduğu yardımı aynen devam ettirdi.
Önceden yaptığı yeminden vazgeçtiğini de şöyle ifade etti: "Allah'a yemin ederim ki, ona yaptığım yardımı ebediyyen kesmem!.."
Mistah, sonraları "İfk Hadisesi" denilen olayda Hz. Aişe R.a validemize iftira edenlerin arasında yer aldı. Bu iftirada Hz. Aişe validemiz başta olmak üzere, Peygamberimiz (s.a.v) , Ebu Bekir (r.a) ve ailesi çok büyük üzüntü yaşadılar.
Nihayet Hz. Aişe validemizin tertemiz olduğunu ve olayda adı geçen insanların iftiracı olduklarını bildiren ayetler geldi. Bunun üzerine Hz. Ebu Bekir (r.a),
"Allah'a yemin ederim ki, Mistah'a ebediyyen hiçbir şey vermeyeceğim. Çünkü o, Aişe hakkında ileri geri konuştu!." dedi.
Aradan çok zaman geçmemişti ki şu ayet indi:
"İçinizden faziletli ve servet sahibi kimseler akrabaya, yoksullara, Allah yolunda göç edenlere bir şey vermeyeceklerine yemin etmesinler. Bağışlasınlar ve feragat göstersinler. Allah'ın sizi bağışlamasını arzulamaz mısınız? Allah çok bağışlayandır, çok merhametlidir."(Nur suresi;22)
Hz. Ebu Bekir (r.a) bu ayeti duyduğunda, "Tabii ki! Vallahi Allah'ın beni bağışlamasını elbette çok arzu ederim." diyerek Mistah'a önceden yapmış olduğu yardımı aynen devam ettirdi.
Önceden yaptığı yeminden vazgeçtiğini de şöyle ifade etti: "Allah'a yemin ederim ki, ona yaptığım yardımı ebediyyen kesmem!.."