Orta Çağ Felsefesi: Orta Çağ Felsefesinde Stoacılık Felsefesi Nedir? Ne Değildir?
Stoacılık, Antik Çağ Yunan felsefesinin Panteist ve Materyalist doğa öğretisidir. Stoacılıkın kurucusu Kıbrıslı Zenondur. Ancak Stoacılık yüzyıllar ve kuşaklar boyunca işlenmiş ve gelişmiş bir öğretidir. Stoacılık, Hristiyanlıkla savaşmış ve Hristiyanlığı birçok bakımlardan etkilemiş bir öğretidir. Hristiyan felsefesinin Patristik Döneminde kilise babaları, Hristiyanlığın ilk düşünsel savunmalarını Stoacılıka karşı yapmışlardır. Hristiyanlık, bu savaşta kazanabilmek pahasına, ilkelerinden birçoğunu Stoacılıka bağışlamak zorunda kalmıştır.
Okulun kurucusu Kitionlu (Kıbrıslı) Zenondur. Atinada Stoa Poikile denilen revaklı bir galeride dersler veren Zenon felsefeyi Tanrısal ve İnsani Şeylerin Bilimi olarak tanımlıyordu. Onun öğrencisi Assoslu Kleanthes eski bir boksördü, geceleri bahçeleri sulayarak ekmeğini kazanırdı. Zenondan sonra okulun başına geçti.
Onun ardılı Soloili Khrysipposdur. Onun ölümüyle Eski Stoa dönemi kapanır. Orta Stoanın iki önemli filozofu vardır: Rodoslu Panaitios ve Apameialı (Suriyeli) Poseidonios. Asıl önemli olan İmparatorluk Stoasıdır. Bu dönemin iki büyük filozofu vardır: Hieropolisli (Frigyalı) köle Epiktetos ve Roma imparatoru Antoninus Augustus Marcus Aurelius.
KAYNAK: FELSEFE TARİHİ KİTABI