Îsâr

Ebu Hureyre radiyallahu anh'den: "Bir adam Rasulullah
sallallahu aleyhi ve sellem'e geldi ve:
"Ey Allah'ın rasulü! Yoksulluğum son raddesine geldi.
Fakirlikten iyice bunaldım" dedi. Rasulullah sallallahu aleyhi ve
sellem onu, bir şeyler vermeleri için hanımlarına gönderdi. Fakat
onların yanında da ona verebilecekleri bir şey yoktu. Bunun
üzerine Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem ashabına döndü
ve buyurdu ki:
"Bu adamı bu gece misafir edecek kimse yok mu?
Allah ona rahmet eylesin." Ebu Talha el-Ensari radiyallahu anh
kalktı ve:
"Ey Allah'ın rasulü! Ben misafir ederim" dedi ve onu alıp
ailesine geldi. Hanımına:
"Bu Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in misafiridir.
Ondan bir şey esirgeme" dedi. Kadın:
"Allah'a yemin olsun ki, çocukların yiyeceğinden başka
hiçbir şeyimiz yok" dedi. Ebu Talha:
"Çocuklar akşam yemeği istedikleri zaman onları uyut.
Sonra gel ışığı söndür. Biz de karınlarımızı bağlar, böylece açlığa
katlanırız" dedi ve çocukların yiyeceğini misafire ikram ettiler.
Sabah olunca misafir kalktı ve Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in yanına vardı. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem:
"Allah falan adam ve filan kadına güldü" buyurdu ve
Allah Teala şu ayeti indirdi:
"Kendileri fakirlik içinde bulunsalar dahi öz nefislerine
tercih ederler. Kim nefsinin cimrilik ve bencilliğinden
korunmuşsa, işte onlar kurtuluşa erenlerin kendileridir." (Haşr 9)
İsnadı Sahihtir.
Buhari (4889) Muslim (2054)

Allah razı olsun