Günlerden bir gün, bir çiftlikte sahibiyle beraber yaşayan bir eşek varmış. Bu eşeği diğer eşeklerden ayıran en büyük özelliği, hepsinden çok farklı istekleri varmış. Çiftlikteki tüm eşeklerin hayali, daha çok yemek yemek ve daha az yük taşımakmış. Bu eşeğin en büyük isteği de aslan olmak imiş.
Sahibinin Karakaçan diye çağırdığı bu eşek. Tembel olduğu kadar da hayalciymiş, bütün gün çiftlikte gezer, yan gelir yatar, yorulunca uyur ve rüyalar alemine dalarmış.
Karakaçan, kurduğu tüm hayallerde kendisini ormanların kralı aslan olarak hayal edermiş. Ne var ki, eşeğin sahibi bu tembel eşeği pek seviyormuş. Ne yapmışsa onun tembelliğine ve aslan olma hayaline bir çare bulamamış. Günlerden bir gün, eşeğin sahibi Karakaçan’a bir aslan postu getirmiş. Karakaçan, aslan postunu görünce sevinçten anırmaya, havalara uçmaya başlamış. Hemen aslan postunun üstüne almış, ‘Sonunda kıymetimi anladılar, eşeklik etmekten kurtuldum.’ demiş. şimdi istediğim gibi ormana gidip, aslan gibi yaşayabilirim, diye düşünmüş.
Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Çok geçmeden ormana varmış. Ormana varmasına varmış ama çok yorulmuş. Öyle ki, yorgunluktan düşüp, bir ağacın altında uyuyakalmış. Sabaha dek uyumuş.
Sabah güneşi Karakaçan’a vurunca uykudan uyanmış. Bütün hayvanlar çevresinde toplanmış. Meraklı gözlerle ona bakıyorlarmış. Bu duruma çok sevinen Karakaçan, var gücüyle bağırarak, ‘Heyy ben ormanlar kralı aslanım’ demiş. ‘Çabuk sıraya girin ve kralınızı selamlayın’ demiş.
Orman sakinleri, eşeğin aslan olmadığını, aslan postu giymiş bir eşek olduğunu anladıkları için onu dikkate almamışlar. Kurnaz tilki eşeğe bir ders vermek istemiş: ‘Madem ki sen aslansın, o zaman aslan gibi kükre de bakalım’ demiş. Eşek başlamış ‘aii aii’ diye anırmaya. O kadar komik bir duruma düşmüş ki, orman sakinleri hep bir ağzından gülmeye başlamışlar.
Kurdun biri, eşeğin bu davranışına çok sinirlenmiş. Kendisi gibi davranmayı bilmeyen, hep başkalarına benzemeye çalışanlar tahammülü yokmuş. Eşeğe bir ders vermek için onu kovalamaya başlamış. Karakaçan kurttan kurtulmak için dört nala koşmaya başlamış. Çiftliğe vardığı gibi sahibinin yanına varmış. Kısacık bir zamanda gördüklerinden ders çıkaran eşek, her canlının kendi yaratılış özelliğine sahip olduğunu, aslanlığın kendisine uygun olmadığını anlamış ve eşek olmaktan mutlu olup kendisi gibi yaşamayı öğrenmiş. O günden sonra, tembelliği bırakıp sahibinin verdiği bütün işleri mutlu bir şekilde yapmış ve elindekiyle yetinmenin çok güzel bir duygu olduğunun farkına varmış. Sahibiyle çiftliğinde mutlu mesut yaşamış..
Sahibinin Karakaçan diye çağırdığı bu eşek. Tembel olduğu kadar da hayalciymiş, bütün gün çiftlikte gezer, yan gelir yatar, yorulunca uyur ve rüyalar alemine dalarmış.
Karakaçan, kurduğu tüm hayallerde kendisini ormanların kralı aslan olarak hayal edermiş. Ne var ki, eşeğin sahibi bu tembel eşeği pek seviyormuş. Ne yapmışsa onun tembelliğine ve aslan olma hayaline bir çare bulamamış. Günlerden bir gün, eşeğin sahibi Karakaçan’a bir aslan postu getirmiş. Karakaçan, aslan postunu görünce sevinçten anırmaya, havalara uçmaya başlamış. Hemen aslan postunun üstüne almış, ‘Sonunda kıymetimi anladılar, eşeklik etmekten kurtuldum.’ demiş. şimdi istediğim gibi ormana gidip, aslan gibi yaşayabilirim, diye düşünmüş.
Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Çok geçmeden ormana varmış. Ormana varmasına varmış ama çok yorulmuş. Öyle ki, yorgunluktan düşüp, bir ağacın altında uyuyakalmış. Sabaha dek uyumuş.
Sabah güneşi Karakaçan’a vurunca uykudan uyanmış. Bütün hayvanlar çevresinde toplanmış. Meraklı gözlerle ona bakıyorlarmış. Bu duruma çok sevinen Karakaçan, var gücüyle bağırarak, ‘Heyy ben ormanlar kralı aslanım’ demiş. ‘Çabuk sıraya girin ve kralınızı selamlayın’ demiş.
Orman sakinleri, eşeğin aslan olmadığını, aslan postu giymiş bir eşek olduğunu anladıkları için onu dikkate almamışlar. Kurnaz tilki eşeğe bir ders vermek istemiş: ‘Madem ki sen aslansın, o zaman aslan gibi kükre de bakalım’ demiş. Eşek başlamış ‘aii aii’ diye anırmaya. O kadar komik bir duruma düşmüş ki, orman sakinleri hep bir ağzından gülmeye başlamışlar.
Kurdun biri, eşeğin bu davranışına çok sinirlenmiş. Kendisi gibi davranmayı bilmeyen, hep başkalarına benzemeye çalışanlar tahammülü yokmuş. Eşeğe bir ders vermek için onu kovalamaya başlamış. Karakaçan kurttan kurtulmak için dört nala koşmaya başlamış. Çiftliğe vardığı gibi sahibinin yanına varmış. Kısacık bir zamanda gördüklerinden ders çıkaran eşek, her canlının kendi yaratılış özelliğine sahip olduğunu, aslanlığın kendisine uygun olmadığını anlamış ve eşek olmaktan mutlu olup kendisi gibi yaşamayı öğrenmiş. O günden sonra, tembelliği bırakıp sahibinin verdiği bütün işleri mutlu bir şekilde yapmış ve elindekiyle yetinmenin çok güzel bir duygu olduğunun farkına varmış. Sahibiyle çiftliğinde mutlu mesut yaşamış..
